Vieiros

De materiais repartidos entre latón e formica,  tipografía maiúscula e artesanal e tamaños varios, a meirande parte dos cartaces abrazaba os postes da luz e os sinais de tráfico, aínda que tamén os había sobre estacas espetadas no chan das cunetas.

As mensaxes que podiamos ler ían dende avisos ás autoridades –“¡XUNTA! NON É O LUGAR AXEITADO”, “XESTUR, NON MAIS MENTIRAS!”, “NUNCA MAIS, BNG”—, chamamentos as forzas ecoloxistas —“ECOLOXISTAS, ¿ONDE TEDES OS OLLOS?”, “BLOQUE, ¿ONDE ESTÁ O ECOLOXISMO?”—, achegas á RAG —“POLÍGONO=ZONA BASURA”, “POLÍGONO=MORTE”—, ansias de saber — “¿QUEN SE BENEFICIA?”, “¿QUE EMPRESAS VAN VIR?”—, ata cousas xa sabidas —“NEGOCIO PARA OS POLÍTICOS”, “POLÍTICOS EN AUDI”—. Habíaos que cheiraban a albariño de autor — “AS CHEMINEAS NON BOTAN FLORES”, “HORTA SI, CEMENTO NON”, “NON QUEREMOS O POLÍGONO NAS COCIÑAS”— e varios que só poñían “EU TAMÉN”, non sei se pretendendo resumir ou ben por pura nugalla de escribidor.

O punto de traxedia aparecía nuns que rezaban cousas coma “AUGAS CONTAMINADAS”, “ALDEAS AFOGADAS”, “PULMÓN DO SALNÉS RIP”, “MATAMOS A TERRA”, e xa che se encollía o corazón ó ler noutros “MORRE TREMOEDO E O SIXTO”, “¡¡¡QUEREMOS VIVIR!!!”, “SOS, AXUDA” .

Un dos pasquíns, a medio camiño entre a rotonda de Ponte Arnelas e a carnicería Merchi, dicía “DANKEN SIE IHNEN FÜR DAS PARADIES”. Como non hai unha tribo teutona por aquelas herdanzas, é de supoñer que o seu autor fose un emigrante retornado con afán de aparentar ou un aborixe que toleou ante a desfeita que se lle viña enriba. Home, por poder tamén puido ser un alemán namorado que pasou por alí camiño do Parque Natural do Carreirón, na veciña Illa da Arousa.