Hai nada, Lalín era unha aldea de catro casas da Galiza interior, parada de postas das dilixencias Gómez de Castro, Pereira e Castromil, xulgado de primeira instancia e casa da Benemérita. Pouco mais era.
Hoxe, corenta anos despois, segue a ser unha aldea, pero con milleiros de casas mais. E moita desa transformación debémoslla a dúas forzas indómitas: o alcalde presidente don Xosé Crespo e a propia vida, que non da parado quieta.
Lalín non era nada, ou mellor dito, era unha nada no medio da nada interior.
Agora o incrible home das cincocentas ideas diarias fixouno no mapa, converténdoo no quilometro cero daquela mesma nada. Si, xa sei que o tal quilómetro cero de Galiza cae riba do lugar de Nugallás –en Antas de Ulla-, pero ante unha denuncia por apropiación indebida, Crespo sempre pode argumentar que, légoa arriba légoa abaixo, a cousa non é para tanto delicto.
Logo, e xa que as vacas andaban a tolear, fixou os seus desvelos no outro animal totémico galego –o porco- e púxolle unha estatua no centro da vila, no camiño que vai do Consistorio á Igrexa e na súa equidistancia -o animal semella vir de arranxar uns papeis no Concello e ir aquelado camiño da misa de doce-. Amais da estatua bronceada, reproduciu o animal en milleiros de pins e montoulle un chigre que vai dar a volta ó mundo. Tamén hai aquí apropiación da cousa común, pero Crespo ben pode dicir que, indebida de todo non é, xa que porcos hainos e moitos na bisbarra –de catro patas, entendámonos-.
Se eu fose Sarkozy –francés e retaco- diría que Crespo, ó igual ca Zapatero, se cadra non é moi intelixente pero gaña eleccións; e non unha nin dúas, senón tres, catro....e ¡ata o infinito e mais aló!. Pero non son Sarkozy nin francés nin retaco, así que non escoitaredes de min tal desvarío. ¡Ai, Señor, canta envexa nestes teus míseros servos!
Naceu no ano 1959 en Cadrón, parroquia de tres lugares que son fronteira entre Lalín e Agolada. Na actualidade traballa de administrativo de obra no sector da construcción.