Vieiros

Pois ó que estabamos, hoxe estaba eu a pasar as follas do xornal cando me asaltou unha sensación desacougante. E como xa non me fío un raio da miña capacidade de discernimento, do que en realidade é ou non é, dixen para min: ”Mellor será que llo consultes ós lectores de Vieiros, a ver se eles, ou algún deles ten experimentado outro tanto ou parecido.” E así o vou facer.

O que mirei foi o que sigue. As follas de información comarcal contiñan un total de 37 novas, de tamaños variados, e un artigo de opinión. En 33 das novas aparecían, directa ou indirectamente, con ou sen foto, políticos das corporacións locais –alcaldes, concelleiros do goberno, concelleiros da oposición-. As 4 restantes facían referencia a un torneo de tute por parellas que organizaba unha cafetería, unha cabaza xigante fotografada co dono da leira, unha entrevista de dúas preguntas á dona dunha mercería de toda a vida, e a foto dun coche en estado de abandono nunha das rúas principais.  O artigo de opinión, asinado por un veciño, poñía a caer dun burro a un dos alcaldes da comarca.

Despois desta enchente política na información local, que eu achaquei á tranquilidade atávica das poboacións pequenas, metinlle o dente as páxinas de Galicia. Nada, mais ou menos a mesma proporción de políticos e política, so que agora ós alcaldes e concelleiros de toda Galicia uníanselle o Presidente da Xunta, os Conselleiros, os señores Deputados, o Valedor, os Directores e Subdirectores Xerais, os Delegados provinciais,..etc. E outro tanto aconteceu nas páxinas de España e Internacional: trocaban as albardas, pero o burro era o mesmo.

Xa desesperado, pensei: “E se non chegamos a ter políticos, os xornais non terían nada que poñer, e eu non tería nada que ler polas mañás, e onte non existiría, nin mañá nin pasado mañá...” Entón levantei os ollos do xornal e vin un señor absorto nas páxinas do Marca. Mireille para a cara e, xúrovolo, semellaba feliz admirando as avultadas coxas de Messi e lendo ata os comentarios das fotos.