(Cando espertamos, o dinosaurio xa non estaba)
O mellor que nos pasou nestes catro primeiros anos da era moderna foron os amores ó mais alto nivel dunha muller nacionalista cun home socialista. Amores tranquilos, que xa os corpos dos amantes estaban asentados, e dalgún xeito, tamén amores sen culpa, porque foi a nosa ansia de poder quen os forzou a cohabitar. Que non por vicio deles.
Ámbolos dous eran bos mozos e bos partidos un para o outro: El, garrido e con cartos e facenda; ela, ben feita e con donaire, e con cultura, moita cultura. ¿Pódese pedir máis? Tiñan tantos números na lotería do amor que o realmente asombroso sería que non lles tocara.
Porén –sempre hai un porén nesta vida-, a min ninguén me quita da cabeza que o mozo foi utilizado –se cadra, sen el sabelo- por Ferraz na súa procura da alianza de civilizacións, porque non esquezamos que alén dunha fasquía humana común, entre socialistas montescos e nacionalistas capuletos corren sangues de cores diferentes e rézanse credos tan distintos coma de aquí a mañá. E para coller experiencia no asunto, pensaron en facer un primeiro experimento cos nacionalistas e socialistas galegos e mirar os resultados, para despois enfrontar o problema de palestinos e israelitas, serbios e bosnios, hutus e tutsis, culés e merengues, churras e merinas...etc.
O peor do caso –sempre ten que haber un “peor” nesta vida- é que a moza capuleta luxou o honor familiar e, chegado o momento, foi castigada por tal comportamento indigno e non a salvaron nin os choros nin as escusas de que fora por amor. A honra, mociña belida, está por riba do amor, dixéronlle. E a política tamén, ¡Faltaría máis!
Naceu no ano 1959 en Cadrón, parroquia de tres lugares que son fronteira entre Lalín e Agolada. Na actualidade traballa de administrativo de obra no sector da construcción.