Vieiros

Pois sabíao o condenado, ¡vaia se o sabía! Porque o pasado 23 de Marzo declaraba no Parlamento, a conto do “desván” que teñen os monxes en Sobrado, que non fora consciente do erro cometido por mor do cansazo despois de 12 actos seguidos. Si, lestes ben, doce actos; non un, nin dous, nin como moito tres, senón doce. E non doce nun día de vintecatro horas –un cada dúas horas, coma os cigarros saboreados-, senón doce seguidos. Ou sen sacala, que de xeito coloquial tamén se di así. E claro, eu que ando polos doce ó ano –un cada mes, vaia- ou trece cando é ano santo, pois que queredes que vos diga, agora si me sentín acomplexado e como non o trate, vou caer no ensimesmamento. E non é para menos, porque a diferencia é astronómica. Mira que lle teño dito á muller que tanta nugalla nos ía prexudicar e ela veña co conto de que iamos coa media e demais trolas estatísticas. ¡Voulle dar eu media, mediana e percentil!

Agora comprendo as olleiras e o avellentamento acelerado dos políticos comaróns. Os actos goréntalos se son poucos e se podes con eles, pero a partires de certo número son mais un deber ca un pracer. Sabíao ben o boi de Abonxo de Cangas, o único animal que podo dar fe era quen de competir co conselleiro Fariña. Penso que o animal era consciente de que só para cantar ese fado viñera a este mundo. Porén, non lembro verlle ledicia nos ollos cada vez que eu lle levaba as vacas para que as cubrira; nin aínda que lle levara a xovenca de corpo mais perturbador. ¡Quen fora o boi de Abonxo!, exclamabamos daquela os mozos da Balouta. Se algunha vez nos escoitou o boi, seguramente remoeu para si: ¡Mira que son parvos estes parvos!

Se foi certo o dos 12 actos seguidos -e non unha trola mais das súas-, entón o conselleiro Fariña ten dende xa a miña admiración, comprensión e, por suposto, por min coma se di que é a reencarnación de Otero Pedraio. E tamén lle concedo o dereito a ler sen darse conta, xa que eu, logo de doce actos, estaría xa rillando claudias con Castelao e non sería quen nin de abrir os ollos. As cousas como son e o acto para quen o traballa.