Vieiros

Con todo, as cifras de ocupación e paro esconden realidades individuais e sociais moi diversas. O concepto de pleno emprego utilizado hoxe ou hai trinta anos oculta o cambio que se está producindo de modelo laboral: antes facía referencia a taxas de paro inferiores ao 5% e a un emprego estable, a unha xornada laboral de 35-40 h semanais durante todo o ano, a un compromiso do empresario con traballos ben definidos dos traballadores, a un nivel estándar de remuneración, opcións de formación, vacacións pagas e beneficios sociais.

Agora fai referencia a todo tipo de emprego; na EPA (Enquisa de Poboación Activa) considérase “persoa ocupada asalariada” a aquela que “durante a semana de referencia traballe, ata de forma esporádica ou ocasional, polo menos unha hora a cambio dun soldo, salario ou outra forma de retribución en metálico ou en especie”. U. Beck, sinalou que se crea moito emprego “descontinuo, impreciso e informal” dando lugar a unha zona gris no que as diferenzas entre emprego e paro se difuminan. Ademais de carecer de status social, produce perda de autoestima, crea autoculpabilidade, cando non illamento social

Sobre o carácter temporal e precario de moitos traballos chamaron os sindicatos a atención continuamente. España ten unhas taxas de temporalidade superiores á maioría dos países da nosa contorna. Nos últimos anos, ademais de ir baixando as cifras do paro, foise reducindo esa taxa de temporalidade, aínda así moi elevada.

En Galicia, o novo Goberno bipartito da Xunta puido ir presentando un balance positivo: Diminución do paro -en particular o das mulleres, aínda que siga sendo superior-, redución das taxas de temporalidade, etc, pero hai algúns datos que chaman a atención.

Mozo asalariado no sector público
O desemprego xuvenil nestes dous anos seguiu diminuíndo e aumentando a ocupación, reduciuse, tamén, a taxa de temporalidade, pero, isto aconteceu, fundamentalmente, a conta do emprego no sector privado (potenciado con medidas de promoción pública) e isto é unha boa noticia pero chama a atención que, tendo aumentado os asalariados, de 16 a 34 anos nuns 33.000, a diferenza de asalariados no sector público, de 16 a 34 anos con respecto a fai dous anos (EPA, II Trimestre, 2005, EPA, II Trimestre, 2007-IGE),- se os datos son correctos- só creceu en 100. Seguramente saíron uns e entraron outros, pero o computo global para ese período é practicamente igual. Asalariados mozos no sector público son, segundo eses datos, o mesmo número que hai dous anos cando gobernaba o PP.

Isto non é así, se falamos de asalariados de 35 e máis anos, no sector público, traballan 15.000 máis que hai dous anos. É dicir, o emprego no sector público creceu, pero non nas idades de 16 a 34. Porqué sucede isto así?. É máis, pensaba que o novo goberno ao desenvolver e impulsar políticas mediambientales, a sociedade da información, a política social, etc, dalgunha forma habería de necesitar para a súa implementación técnicos e profesionais, unha boa parte dos cales haberían de ser novos de arredor dos trinta anos, ben formados con especialidades e masters diversos e isto iríase traducindo nun aumento do emprego público, tamén, nesas idades. Pero, de momento non foi así. Haberá que analizar con detemento este fenómeno que volveremos comentar nunha nova ocasión.