Vieiros

Como ocorre noutros casos, utilizan os principios democráticos para combater á propia democracia e fano, aínda, como unha organización que mantén enormes privilexios, financiada polo Estado e que non cumpre ningún dos requisitos mínimos, que o politólogo Dahl sinalaba, para poder ser considerada unha organización democrática.

Fóra dun pequeno lapsus, nos anos sesenta, nos que a Igrexa Católica ábrese aos grupos oprimidos, á clase obreira e ás relixións non occidentais, e a pesares da existencia de importantes grupos de base comprometidos cas problemáticas sociais, a xerarquía católica estivo sempre cos poderosos. Na actualidade, segue o ronsel dos grupos protestantes fundamentalistas que están na base do apoio á elección de Ronald Reagan, en 1981, e logo dos Bush (pai e fillo). As crenzas destes grupos están nuns folletos publicados a principios do século XX que levan por título The Fundamentals. A Testimony of Truth, que defenden a infabilidade e literalidade da Biblia, e terá seu correlato no xudaísmo e no islamismo.

Aínda que eso sexa de bobos como afirmou un importante cabalista actual, teñen unha ampla base social en EEUU e intentan imporse con todos os medios ao seu alcance, legais e ilegais. Desde pór bombas ás portas de clínicas que realizan abortos ata promovendo leis, como no Estado de Luisiana, que conseguiron impor a teoría creacionista no ensino, ainda que posteriormente fose invalidada polo Tribunal Supremo de Estados Unidos. Para algúns estudiosos estes movementos evanxelistas nútrense de dúas fontes: a ameaza da globalización e a crise do patriarcalismo.

A foto das Azores
Fronte a algúns que quixeran interpretar estes movementos como un renacer da relixión, non é máis que unha instrumentalización da relixión pola política ao servizo do sistema de poder que se quere instaurar a nivel mundial e que algúns quixeron presentar como un choque de civilizacións, a partir do fundamentalismo islámico (a yihad), que se nutre das reaccións á política antioccidental. O fundamentalismo cristián é utilizado para lexitimar a nova orde internacional que quere establecer Estados Unidos.

As conexións de Aznar e a FAES cos neocon norteamericanos, igual que aquela foto das Azores, expresa a conivencia e submisión dunha boa parte da dereita española ao poder americano, pero, ademais, inspíranse nas estratexias internas destes, nas que figura a instrumentalización da relixión tal como prodúcese en EE.UU., e á que a xerarquía católica préstase dócilmente como táboa de salvación nunha situación de crise profunda pola que atravesa a propia institución: crise de recursos humanos (escaseza de curas e monxas e de idade moi avanzada) que teñen que importalos de sudamérica e Africa; millóns de cidadáns inscritos como católicos cando non tiñamos uso de razón pero que apenas cumprimos cos ritos e o que lles resulta peor, dámoslle as costas ás súas doutrinas -defendemos o uso de anticonceptivos, a igualdade da muller, o divorcio, etc.- nas nosas vidas cotiás.

Só unha minoría, moi ruidosa, iso si, que conta con poderes mediáticos importantes, séguelles o xogo. Suficiente, para sacar rédito político presentándoo como un conflito de valores e unha guerra cultural. A longo prazo, pode, que a máis prexudicada sexa a propia Igrexa, pero o goberno debería, dunha vez por todas, deixar de financiala con cargo aos presupostos xerais (modificar o Concordato de 1979) e de manter os seus privilexios.