Vieiros

Como calquera outro acontecemento social, a explicación que deamos ao ocorrido o 1M ha ser necesariamente complexa. Falta de reflexos por parte de Touriño; un BNG que confundía destacar o seu traballo feito con aparentar un goberno bis; exceso de confianza crendo que o voto tradicional do PP érao só polo poder, e non tamén pola ideoloxía; unha campaña mediática e mesquiña como nunca… Análises hai abondosas na prensa especializada e tamén nos blogs e prensa alternativa aos grandes grupos mediáticos. A quen non lle veu a vertixe tras a entrevista de Carlos Luis Rodríguez a Carlos Callón?

Despois de todo o escrito sobre a suposta imposición do galego, amplos sectores da nosa sociedade e de cores políticas diferentes están a negar tal imposición. O idioma que realmente corre perigo é o noso. Na súa defensa ten saído unha enorme marea viva tanto o 17 de maio como o 18 de outubro. Paseniñamente vaise comprobando que a verdadeira minoría é de aquelas elites sociais, empresariais e políticas que andan á procura da deconstrución da historia e da cultura do país. Incomprensibelmente, o PP estase a deixar enlear polas xentes de GB. Persoas como Carlos Negreira ou Rafael Louzán (entre outros) estarán na súa salsa. Mais non se acaba de ver a moitos dirixentes comarcais, a alcaldes como Xosé Crespo Iglesias ou a líderes provinciais como o Sr. Barreiro ou o Sr. Baltar deixándose engaiolar polas teses bífidas de GB. Outro conto é que calen e aren.

Tras seis meses de goberno Feijoo vaise xerando no ambiente a sensación clara dun gabinete amigo dos seus (máis que poderosos) amigos (tanto mediáticos como empresariais), pero tamén a dun goberno soberbio e prepotente con todo aquilo que soe a galego e a empresariado autóctono. A inmensa chapuza da derrogación do decreto eólico ben o pon de manifesto. Tamén o desleixo con que se trata ao mundo da cultura (ata un 2% do PIB e uns 25000 postos de traballo). Así mesmo, podémolo comprobar coa que semella eterna aspiración de constitución dun grupo lácteo galego. Cando se podería aproveitar a ocasión e apoiar ás cooperativas galegas nucleadas en torno a Feiraco e Os Irmandiños para facerse coa planta de produción de Pascual en Outeiro de Rei, é mellor mirar cara á Nueva Rumasa. Como no caso do vento, como cando a industria cultural galega: é mellor mirar cara a fóra. Como no tema da lingua.

Tamén Aznar pousaba fachendosamente as súas botas sobre a mesa de G. W. Bush. E celebraba por todo o alto a voda da súa filla. E torturaba a verdade con prepotencia absoluta cando o do Prestige ou o 11M. Ao longo da semana seguinte ao 14M do 2004 moitos alcaldes e alcaldables do PP laiábanse de tanta prepotencia bélica e mediática. Serán quen de aprender a lección no PPdeG ou vincularán todos eles, ao xeito dun harakiri político, o seu futuro para maior gloria de Carlos Negreira (e Millán Astray) ou de Corina Porro e Rafael Louzán?