Nos trece anos do Bravú, un artigo de Leo F. Campos ilustrado por X.C. Hidalgo e C. Silva.
Fanse 13 anos do Bravú. Unha efeméride curiosa? Para min, a mellor. Na terra das supersticións, onde xoga o único equipo, o Celta, cun himno derrotista, o da Roda, "-Se gañamos este ano, fágote socio de Río. -E chega outro ano e pasa tamén...". Coa Negra Sombra que nos saca da casa coa roupa interior limpa por se nos colle un coche. Aquí a 13ª é a máis simbólica das efemérides.
Hai dous anos Cabreiroá regaloume unha pulseira azul que puña "Galicia, Sitio Distinto". Nas tendas de recordos da rúa do Franco inzan as rosalías-pop e as bandeiras de Nunca Máis. O Gadis anímame a vivir como galego.
Co Bravú, pasamos do chiste ao conto, e amais de nos faceren graza as nosas cousas, empezamos a orgullarnos delas. Usamos a gheada e o seseo para algo máis ca para facer rir. Dende o Rock Parrulo da Nasa, pasando pola cobertura mediática da etiqueta do Cumio ata variedade e o senso colectivo da efervescencia actual.
Parabéns para nós, nesta data simbólica, moitas felicidades, mil primaveras máis.
Artigo publicado na edición impresa de TEMPOS Novos (nº 126, novembro de 2007)