O libro busca estabelecer un modelo a seguir e cobre o baleiro estilístico que hai na bibliografía do noso país.
O Manual Galego de Língua e Estilo é unha iniciativa levada a cabo por Maurício Castro, Beatriz Peres e Eduardo Sanches Maragoto co obxectivo de solucionar os problemas e dúbidas de todas aquelas persoas e colectivos que utilizan o galego reintegrado, provocadas en moitos casos polas formas duplas que permite a normativa da AGAL. A obra busca tamén encher o baleiro que actualmente hai en Galiza no que respecta á bibliografía estilística.
O proxecto xorde ante unha "necesidade concreta do movemento reintegracionista", segundo indica Eduardo Sanches Maragoto, xa que "cada vez hai máis colectivos que o usan e necesitan correctores e unha norma única que seguir". O manual tamén pretende solucionar as dúbidas estilísticas de calquera usuario, aínda que non utilice o galego reintegrado, xa que na actualidade "a bibliografía de estilo en Galiza é moi exigua, e resulta necesaria a creación dunha norma para adaptar o galego aos novos tempos sen ter que recorrer a españolismos".
Dirixido á lingua xornalística e divulgativa, esta obra aborda os problemas que teñen que ver coa corrección estilística, como a puntuación, a tipografía, as maiúsculas ou a linguaxe non discriminatoria. Tamén recolle amplas listas de vocabulario relacionado coa política, a xudicatura, o ambiente, a xeografía galega e internacional e soluciona os erros máis frecuentes que se atopan nos textos escritos en calquera das normativas galegas.
Xa nas librarías
Este é un libro "que a xente pide", segundo indicou un dos seus autores, Eduardo Sanches Maragoto, "nun principio repartíronse 500 exemplares polas librarías máis importantes do país, pero se hai moita demanda por suposto sacaremos unha segunda edición". O manual está dividido en catro unidades: Ortografía e Estilo, Morfossintaxe e Estilo, Léxico e Estilo e Apêndices, e inclúe un CD cun verificador ortográfico de galego-portugués adaptado aos usos propostos polos autores.
A edición correspondeu a unha serie de 14 entidades socioculturais, moitas delas centros sociais que utilizan a normativa reintegrada e colectivos vinculados a AGAL.