O Tribunal da UE confirmoulle onte a Heraclio Fournier que non se vai poder apropiar, en exclusiva, das figuras do rei e o as de espadas e do cabalo de bastos ao seren "símbolos a disposición de todos".
Heraclio Fournier, descendente de emigrantes franceses, fundou en 1868 un pequeno obradoiro de naipes en Vitoria
A cousa vén xa de 1996, cando a empresa Heraclio Fournier, de Álava, solicitou na Oficina de Harmonización do Mercado Interior (OAMI) patentar as tres cartas para convertelas na marca da casa. O organismo accedeu a esta primeira petición en 1999, mais en 2002 rectificou, porque a empresa francesa France Cartes non quixo permitir a creación da patente.
Fournier meteuse daquela nunca batalla legal e foise repetindo a mesma decisión de tribunal en tribunal. Ao final chegou ao Tribunal de Xustiza da UE, que agora ratificou a sentenza de todos os demais: Heraclio Fournier fica sen o cabalo de bastos, e o rei e máis o as e espadas porque, segundo a sentenza, "para o destinatario os deseños referidos ao cabalo e ao rei designan de xeito directo a dous naipes. E polo que se refire á marca figurativa que representa unha espada, o público percibe que este signo fai alusión a un dos paus da baralla", de calquera baralla, non só da de Fournier.
A chamada "baralla española"
A baralla española é a única no mundo que non ten unha reina. As súas figuras son de inspiración medieval e os seus paus representan os estamentos máis importantes da época, comerciantes (ouros), clero (copas), nobreza (espadas) e servos (bastos).
Hai varios deseño: está o patrón de Cádiz, o maís moderno de todos; os patróns de Castela, que conservan as imaxes de persoas nas moedas dos ouros; e os patróns cataláns, que son os máis exóticos, reemprazando a face nos ouros por soles.
Tamén hai deseños italianos e mexicanos. Nos mexicanos, de Don Clemente, as sotas son mulleres, mentres que nos cataláns adoitaban ser homes.