Vieiros

Comezan exactamente a estenderse preto das grandes presas hidroeléctricas do nordés dos Estados Unidos. Axiña poderían cercar as centrais nucleares en construción nos países emerxentes. Sobre milleiros de hectáreas, estes complexos concentrarán a forza da nova industria dominante: a informática en liña. Nos seus bloques de formigón, herméticos ás curiosidades do mundo exterior, os conglomerados de webs triunfantes, o Google, Microsoft, o Yahoo! O Ask.com, amorearán decenas de milleiros de servidores, capaces de memorizar mil millóns de mails, textos, filmes, músicas e de atopalos nun abrir e pechar de ollos.

Por que procurarán colocar estas fábricas reinventadas preto de sitios de produción eléctrica? Porque as leis da física comezaron a recobrar un sector económico que pretendía telas abolido. Entre 2000 e 2005, o consumo eléctrico dos centros informáticos dobrou, acadando 45 mil millóns de quilovatioshoras; é dicir un total de 7,2 mil millóns de dólares anuais á escala do planeta.

Nos Estados Unidos, isto aínda representa só o 1,2 % do consumo nacional, segundo un estudo recente publicado por un investigador de Berkeley (California). Pero se nada o remedia, o consumo total dos servidores progresará no 76 % en 2010.

E aínda por riba, este estudo, financiado polo fabricante de microprocesador AMD, dá sen dúbida só unha estimación mínima da amplitude desta explosión. Non toma en consideración os últimos centros de Google, polos que a poboación exacta dos servidores, arredor de 450 000 unidades, se manteñen en segredo.

"O noso querido ordenador forma parte dos aparellos máis ineficaces xamais inventados, escribe o especialista Timothy Prickett Morgan. O máis groso da electricidade que o alimenta é afrouxado en forma de calor, en forma de ruído e en forma de luz". Segundo Urs Hölzle, vicepresidente de Google, " un PC estraga preto da metade da súa enerxía, e un servidor desperdicía un terzo". Durante moito tempo, este despilfarro puro e duro pasou inadvertido nos orzamentos dos centros de datos. O mundo da informática seguía cegamente a lei de Moore: a forza de cálculo dobraba cada ano, ou case, e o custo dos compoñentes non deixaba de baixar. A ineficacia enerxética dos sistemas non preocupaba a ninguén.

Agora é unha prioridade. Na súa miniaturización incesante, os procesadores chegaron aos seus límites físicos, o que se traduce por un quentamento intenso. Desde fai algúns anos, os seus construtores tiveron que dividilos en chipes "multicorazóns" para evitar que acadaran a temperatura do Sol para o 2015.